Sonu Bende Değil Sende

Parça Önerisi:

https://open.spotify.com/track/6eGgpeHYYTqUkCKY1eKw5m?si=iyWFIbiGQ4KdjGSaS2_X6g

 

 

“… ve birden bağırmaya başladı. Çünkü artık dayanacak gücü kalmadığını hissediyordu. Farkındalık mıydı yaşadığı yoksa bir dolup-taşma meselesi mi emin de değildi. Ama bağırmıştı işte. Sonunda patlamıştı. Kar tanesiydi belki ilk zamanlar içindekiler ya da sadece bir tuz tanesi. Zamanla çığ olmuş bir yıkıntıya dönüşmüştü. Mücadelesi bugüne kadar idare etmek, yönetmek, sıraya koymak, çözüm geliştirmek hatta tilkilerin kuyruklarını birbirine değdirmemeye çalışmaktı. Tüm bunlardan yorulmuş olması normaldi. Neticede omuzların da yük taşımak için belli bir kapasitesi vardı. Onunkiler artık yorgun düşmüştü. Bağırmaksa, o en son düşen damlaydı işte. Çığı tetikleyen ufacık bir kar tanesi veya minik bir esinti… Her zaman yıkımlar için fırtınalar olması gerekmezdi. Yıkımlar birikimlerden doğardı, biliyordu.

 

O fırtınanın ardından bir sessizlik. O sessizlik içinde bir dolu duygu. Çoğunlukla pişmanlık. Daha taşıyacak yükü varmış da, o erkenden pes etmiş gibi hissediyordu. Nedenini düşündü birden. Hani bir rahatlama geleceğini iddia etmişti terapisti! Hani bir kere o döngüyü kırmak yeterliydi! Pişmanlık olmaması gerekiyordu hissettiği; bağırırken bunu düşünememiş olsa da, bir gün bunu yaparsa çok rahatlayacağına dair ikna etmişti onu zihni. Sonuç beklediği gibi olmadığı için hayal kırıklığı içerisinde bunun nedenini sorguluyordu. Muhtemelen gerçek nedeni bir süre bulamayacaktı. Celladına aşık olmak gibiydi yaşadığı his. Çünkü alışkanlıktı aradığı ve uzun süre fark edemeyeceği kelime. Aslında…”

 

 

Sevgili Okuyucum,

Senden bu yazının devamını getirmeni istesem, ne yazardın? Sonunu nasıl getirirdin, konuyu nasıl bağlardın? Buldun mu kendinden bir şeyler? Bağ kurdun mu karakterle? Benzettin mi kendine? Hikayenin sonunu getirme egzersizi yapıyoruz bu hafta. İster sözlü, ister yazarak. Nasılsa şimdi yazar sensin, dilediğin gibi hayal kurmakta serbestsin… Tek ricam, alışkanlıklarından kurtularak düşle, kurgula ve öyle yaz.

 

PS 1: Canım Eren Ekici’nin bu haftaki podcast’inden aldığım ilhamla…

 

PS 2: Hikayenin devamını benimle paylaşmak istersen çok memnun olurum.

 

Hande Kurt

ICF Sertfikalı Yaşam Koçu

[email protected]

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir